6 rzeczy, których możesz nie wiedzieć o Napsterze

W innej epoce, gdy platformy takie jak YouTube, iTunes czy Spotify jeszcze nie istniały lub nie były tak znane jak dzisiaj, aplikacją, z której trzeba było korzystać z muzyki, był Napster.

Chociaż było to bardzo kontrowersyjne narzędzie, Napster pozwalał każdemu pobierać muzykę za darmo. W tamtym czasie była to rewolucja, ale oczywiście wywołała skandal w przemyśle muzycznym. Aplikacja została zawieszona.

Aby przypomnieć Ci o rozkwicie Napstera, przedstawiamy 6 faktów o aplikacji, których możesz nie znać.

1 / Pomysł Shawna Fanninga na studiach

Shawn Fanning jest tym, który wpadł na pomysł stworzenia aplikacji Napster. Podobno koncepcja przyszła mu do głowy, gdy miał 18 lat i studiował na Uniwersytet Północno-Zachodni w Bostonie w 1998 roku. W tym czasie jej współlokatorka cały czas narzekała na trudności z pobieraniem muzyki z Internetu. Następnie Fanning wymyślił rozwiązanie oparte na programie, które umożliwiało użytkownikom bezpośrednie udostępnianie plików bez przechodzenia przez scentralizowany serwer.

Fanning miał obsesję na punkcie tego projektu i zapisywał wszystkie swoje pomysły w zeszycie, który wszędzie nosił ze sobą. W końcu postanowiła nie wracać do college'u po przerwie zimowej, aby w pełni skupić się na swoim programie.

Wizją Fanninga było stworzenie systemu katalogowania, który wyszukiwałby pliki MP3 na twardym dysku użytkownika. Pliki te można udostępniać i pobierać bezpłatnie za pomocą oprogramowania do pobrania.

2 / Spotkanie Shawna Fanninga i Seana Parkera

Sean Parker jest współzałożycielem Napster. Fanning i Parker spotkali się na czacie. Imię „Napster” było również pseudonimem Fanning używanym w czatach.

Parker był przedsiębiorcą i jednym z tych, którzy nie pogardzili pomysłem Fanninga. Obaj zostali przyjaciółmi i postanowili zaoferować Napster inwestorom. Po trzech miesiącach Fanning pisał kod dla Napstera na komputerze wypożyczonym z biura wuja. Parker ze swojej strony zdołał zdobyć od inwestorów 50 000 dolarów. Po zatrudnieniu kilku znajomych na czatach, dwaj współzałożyciele oficjalnie uruchomili Napstera w 1^{to jest} Czerwiec 1999.

3 / Miliony użytkowników dla Napstera

Po uruchomieniu platformy szybko przyciągnęła użytkowników. Jesienią 1999 roku zarejestrowano 150 000 użytkowników, a liczba ta została przekazana pocztą pantoflową. W przypadku piosenek było już około 4 milionów plików do pobrania.

Latem 2000 roku aplikacja miała 20 milionów użytkowników, a na minutę pobierano 14 000 utworów. Maksymalna liczba użytkowników, do których dotarła aplikacja, wyniosła 80 mln. Był tak popularny w tym czasie, że niektóre szkoły zakazały jego używania, aby uniknąć przeciążenia sieci.

4 / Shawn Fanning na okładce magazynu Time

Po szybkim sukcesie Napstera Shawn Fanning stał się kimś w rodzaju gwiazdy. 2 października 2000 r. magazyn Time uznał 19-latka za jednego z pionierów informatyki. Fanning pojawił się na okładce i powiedział w artykule, że Napster był już jedną z najlepszych aplikacji w Internecie, obok poczty elektronicznej i komunikatorów.

5/ Aplikacja, która stała się wrogiem producentów muzycznych

Napster był spełnieniem marzeń melomanów, ponieważ aplikacja dawała im dostęp do milionów utworów za darmo. Jak Fanning wskazał w wywiadzie, Napster zapewnił bardziej niezawodny i zabawny sposób dzielenia się muzyką, ale także przeglądania kolekcji wszystkich. Po raz pierwszy duża ilość muzyki była dostępna dla wszystkich.

Ale z drugiej strony istnienie Napstera nie wszystkim się podobało. Wytwórnie sprzedające płyty CD uważały, że aplikacja jest wyraźnym i bezpośrednim zagrożeniem dla ich biznesu.

W październiku 2000 roku Time poinformował, że sprzedaż płyt CD rośnie, jednak wartość przemysłu muzycznego gwałtownie spadła w latach po premierze Napstera.

Wartość ta wzrosła z 14,6 mld USD w 1999 r. do 6,3 mld USD w 2009 r.

6/Koniec przygody

Pomimo tego, że Napster był bardzo popularny, firma stanęła przed licznymi procesami sądowymi, które zakończyły się wyczerpaniem wszystkich pieniędzy z tytułu opłat prawnych i odszkodowań do zapłaty. U podstaw tych pozwów leżało pytanie, czy Napster był winny zezwalania swoim użytkownikom na udostępnianie materiałów chronionych prawem autorskim. Firma powiedziała, że ​​nie robi nic nielegalnego, ponieważ jej serwery nie zawierają żadnych plików muzycznych. Zostały one przeniesione bezpośrednio między dyskami twardymi użytkowników.

12 lutego 2001 r. sąd federalny odrzucił to oświadczenie Napstera i stwierdził, że firma wiedziała, że ​​rzeczywiście doszło do bezpośrednich naruszeń. Dlatego sąd zabronił Napsterowi udostępniania jakichkolwiek plików, które naruszałyby prawo, co było równoznaczne z zakazem udostępniania milionów piosenek.

Można powiedzieć, że to był początek końca Napstera. We wrześniu 2001 r. Osiągnięto porozumienie, zgodnie z którym firma zapłaci 26 milionów dolarów autorom piosenek i autorom piosenek, a także posiadaczom praw. To podobno spowodowało, że Napster nie mógł już płacić swoim pracownikom. Nastąpiły zwolnienia i rezygnacje, podobnie jak odejście dwóch współzałożycieli. Firma ostatecznie zbankrutowała w 2002 roku, a jej majątek został zlikwidowany.