Wyjaśnienie zakończenia sezonu 5 Last Kingdom: Kto będzie nowym władcą Bebbanburga?

Ostatni sezon Królestwa 5 wreszcie pojawił się na Netflix, a sezon 5 jest uważany za finał serii.

Dla osób niezaznajomionych z serialem jest to adaptacja bestsellerowej powieści, The Saxon Stories Bernarda Cornwella.

Wyprodukowany przez Carnival Films, The Last Kingdom Season 5 to ostatni sezon serialu, a po dalszej części historii pojawi się spin-off o nazwie Siedmiu królów musi umrzećgdzie Alexander Dreymon zagra rolę Uthreda z Bebbanburga.

Serial skupia się przede wszystkim na Uhtredzie z Bebbanburga, granym przez Alexandra Dreymona. Był wojownikiem urodzonym Saxon, ale później wychował Duńczyka. Zostało to ustalone w IX i X wieku Anglii.

Aethelstan był pierworodnym synem króla Edwarda. Uhtred był odpowiedzialny za wyszkolenie go na wojownika, ale jego ambicje były zaplanowane na coś jeszcze bardziej znaczącego.

Aby zrealizować swoje ambicje, musi stanąć twarzą w twarz ze swoim największym wrogiem i ponieść wiele strat. W tym sezonie 5 powstał w książkach 9 i 10 z 13 książek z serii.

Ci, którzy przegapili epicką historię Uthreda z Bebbanburga, nie martwią się. W tym artykule wyjaśnimy pełne zakończenie wyjaśnione ostatni sezon królestwa 5.

Wyjaśnienie zakończenia piątego sezonu Ostatniego Królestwa: Czy król Edward i Uthred zdołali pokonać ludzi króla Constantina i Lorda Aethelhelma?

Na ostatni sezon królestwa 5 Na koniec jesteśmy świadkami, jak Lord Aethelhelm łączy siły z Constantinem i jego wnukiem u boku Aelfwearda, aby wszcząć bunt przeciwko królowi Edwardowi i Sasom.

Lord Aethelhelm ostatecznie chce obalić króla Edwarda, aby zabezpieczyć tron ​​dla swojego wnuka Aelfwearda.

Lord Aethelhelm sprzymierzył się z królem Constantinem, podając mu fałszywe informacje, takie jak następny cel króla Edwarda na północy i ziemiach Szkocji.

Prowokuje również króla Constantina, mówiąc mu, że król Edward zamordował jego córkę Aelflaed, podczas gdy zabili ją ludzie Lorda Aethelhelma.

„Król Edward zabity przez własną córkę i sprawił, że wszyscy Wessex myśleli, że to Duńczycy”.

Poza tym Aethelhelm podaje również przykłady usunięcia Starszego i śmierci Sigtryggra oraz całkowitego prania mózgu króla Constantina przeciwko królowi Edwardowi.

Kiedy król Konstantyn pyta, czy to zemsta, szuka lorda Aethelhelma, by ujawnił jego plany.

Mówi, że chce z kolei pomocy króla Konstantyna w wznieceniu buntu przeciwko królowi Edwardowi. Gdy król Edward zostanie pokonany, jego wnuk Aelfward zostanie nowym królem Wessex pod przywództwem Arthelhelma, co zapewni, że nie dojdzie do najazdów na szkockie ziemie.

Ponadto, gdy król Konstantyn zapytał, czy traktat nie będzie trwał długo, zaatakowali Szkocję. Tak więc, aby upewnić się, że Aethelhelm powiedział poza tym, gdy ich Rebelia odniesie sukces i obalą króla Edwarda, będą dostarczać co roku połowę zysków Mercji dzięki więzowi małżeńskiemu zapieczętowanemu między Lady Aelfwynn i królem Constantinem.

Dlatego Constantin zgadza się, aby Aethelhelm pomógł w podniesieniu buntu przeciwko królowi Edwardowi i informuje Whitingera, aby do tego czasu przechował Aethelhelm w Bebbunbarg.

W ostatnim odcinku widzimy Uthreda, króla Edwarda i ich armię maszerującą na Bebunburg, by uratować Lady Aelfwynn przed Lordem Aethelhelmem.

Ostateczna bitwa ma miejsce w Bebbanburgu, gdzie Lord Aethelhelm i król Constantin, Whittaker, przebywali w głównej komnacie, gdzie Aethelhelm zasugerował, że zagrają w grę na przeczekanie, ponieważ jest przekonany, że oblężenie króla Edwarda się nie powiedzie i nie będzie. zdolny do włamania

Lord Aethelhelm zasugerował, aby wykorzystali ten czas na poślubienie króla Edwarda i lady Aelfwynn. Jednak król Konstantyn jest królem szkockim; nie chce siedzieć w zamku i brać ślubu, podczas gdy wrogowie próbują wyłamać bramy.

Więc król Constantin postanawia, że ​​oni też zaatakują, ale Constantin ma plan, dla którego chce popchnąć swoją armię do walki z przodu iz tyłu.

Chce zaskoczyć króla Edwarda. Wszystkie te plany zostały podsłuchane przez Uthreda, Finna i Sithrica, którzy zakradli się do pałacu i ukryli, by odzyskać Lady Aelfwynn i odeskortować ją w bezpieczne miejsce.

Whittaker chciał zagrozić królowi Edwardowi, przykładając nóż do gardła lady Aelfwynn. Ale Uthred interweniował i uratował Aelfwynn, ale poinformował Finna, aby odprowadził ją w bezpieczne miejsce, a wewnątrz zaczyna się walka między Uthredem a jej największym wrogiem Whittakerem.

Bitwa zaczyna się teraz, gdy król Edward ze swoją armią dowodzoną przez Aethelstan próbuje zaatakować bramy Bebbunbarg. Uthred próbuje ostrzec ich przed planami króla Constantina, ale kończy się to niepowodzeniem, ponieważ gdy próbuje pokazać swoją twarz z fortec, armia łuczników króla Edwarda celuje w każdego, strzelając strzałami. Dlatego Uthred nie był w stanie ujawnić królowi Edwardowi planów króla Constantina.

Wkrótce król Konstantyn postanawia teraz otworzyć bramy Bebbanburga, aby przyciągnąć wrogów, ponieważ zgodnie z jego planem również zaatakują od tyłu.

Po otwarciu bram widzimy, jak król Edward wpada w pułapkę króla Konstantyna i maszeruje prosto, ale wkrótce zauważamy od tyłu, że szkockie armie również zaczęły ich atakować.

Walka idzie ręka w rękę; Niezliczona liczba ludzi ginie, a król Konstantyn ma przewagę. On i jego żołnierze próbują zepchnąć króla Edwarda i jego ludzi z klifu. Aldhelm również został poważnie ranny w tym procesie.

Uthred zauważył swoją córkę Stiorrę i Duńczyków na obrzeżach bitwy z fortu Bebbunbarg i wyszedł im na spotkanie, ponieważ król Edward desperacko potrzebuje pomocy, w przeciwnym razie bitwa zostanie przegrana.

Stiorra wciąż opłakuje śmierć swojego męża Sigtryggra i nie jest pewna, czy powinna dołączyć do Uthreda i swojego celu.

Ale Uthred wygłosił tutaj przemówienie, mówiąc, że wszystko, czego chce, to, aby Sasi i Duńczycy żyli razem w pokoju, a odbierając swoje pierworodztwo, zapewni, że zarówno Duńczycy, jak i Sasi mają tu miejsce, które może nazwać domem. wszystko

Słowa Uthreda motywują wszystkich Duńczyków, a jednocześnie Stiorra jest poruszona słowami ojca i postanawia pomóc królowi Edwardowi w walce z królem Constantinem, Whittakerem i Lordem Aethelhelmem.

Gdy król Edward i jego ludzie mieli rzucić się z klifu, Duńczycy przyłączyli się do walki i zaatakowali szkocką armię od tyłu.

Bitwa teraz faworyzuje króla Edwarda, a jego ludzie, Uthred, Finn i inni również się dołączają.

Ostatecznie król Edward i jego ludzie z powodzeniem pokonali szkocką armię, gdy reszta ludzi króla Konstantyna poddała się i uciekła z pola bitwy.

Ale Uthred skupiła się teraz na Whittaker, ponieważ miała z nim rachunki do wyrównania. Uthred walczył ze wszystkimi Whittakerem i jego ludźmi. Wreszcie Uthred kładzie rękę na Whittaker.

Chce, żeby Whittaker przyznał, że było zabił własnego ojca, by przejąć królestwo. Chce, by wyznała, że ​​Uthred jest prawdziwym spadkobiercą Bebbanburga, ale Whittaker nie chce się poddać. On mówi:

"Nigdy się nie poddawaj. Zabij mnie tak, jak zabiłem mojego ojca; to jest dziedzictwo naszego życia. Zrób to, a twój syn też cię zabije.

Uthred w końcu usłyszał wystarczająco dużo i wypycha Whittakera ze szczytu głównej komory, a on umiera po upadku, a nóż wbija się w jego serce. W końcu Uthred dokonała długo oczekiwanej zemsty na Whittakerze.

Co się stanie z Lordem Aethelhelmem? a kto go zabił?

Po tym, jak król Konstantyn i jego ludzie przegrali bitwę, widzimy Athelstana konfrontującego się z Lordem Aethelhelmem przed jego wnukiem Aelfweardem.

Athelstan pyta o dobry powód, dla którego nie powinien mierzyć gałek ocznych Lorda Aethelhelma na swojej czaszce.

Aelfweard interweniuje i błaga o życie swojego dziadka, mówiąc Athelstanowi, że jeśli go zabije, to Aelfweard będzie musiał walczyć ze swoim bratem.

Athelstan mówi, że musisz być głupcem, pytając o jego życie i pytając, ile osób zabił, w tym twoją matkę.

Ælfweard była zdziwiona, słysząc teraz o swojej matce; nie mógł uwierzyć w to, co mówił Athelstan. Czy Lord Aethelhelm zabił swoją matkę? Skonfrontował się również z Aethelhelmem i poprosił go o ujawnienie prawdy, która się za tym kryje.

Lord Aethelhelm wahał się, czy o tym mówić, więc Athelstan wyjawia swojemu bratu, że to on powie ich matce, by rozpoczęła wojnę z Duńczykami.

Lord Aethelhelm mówi, że to był wypadek i że był ku temu powód, ujawniając, że to nie ona była celem i że to była tragedia.

Aelfweard był wściekły. Kontruje dziadka i pyta:

„Ale czy powiedziałeś, że mój ojciec jest za to winny? Lord Aethelhelm odpowiada, że ​​to wina i pogarda jego ojca wysłały matkę na pielgrzymów, a on nie wiedział, że pojedzie. Więc to była tragedia”.

Alfweard słyszał to wszystko; był zdruzgotany tym, że oniemiał, więc powiedział Athelstanowi, żeby spróbował swojej drogi. Nie chce już oglądać twarzy Lorda Aethelhelma.

Athelstan mówi: „Powiedziałem, że przeżyjesz, jeśli powiesz prawdę, a teraz zmierzysz się z cierpieniem, które spowodowałeś, Lord Aethelhelm odpowiada, że ​​mówi mojemu wnukowi, że jestem człowiekiem honoru, a potem wyciąga nóż, by odebrać sobie życie”.

Kto będzie teraz Lordem Bebbanburga? A co na końcu dzieje się między Uthredem a królem Edwardem?

Uthred będzie teraz lordem Bebbanburga. Po pomyślnym zabiciu Whittakera, Uthred odzyskał prawo do rządzenia Bebbanburgiem, ponieważ był pierwotnym spadkobiercą tronu.

Król Konstantyn z Imperium Szkockiego uznał Uthred za prawowitego spadkobiercę twierdzy i uznał jej władzę nad ziemią.

Uthred prosi o zwrot ludzi, których pojmał, aby w zamian uwolnić swojego siostrzeńca. Uthred dodał ponadto, że ta ziemia jest ziemią saską, na której Duńczycy mogą prosperować.

Król Konstantyn odpowiada, że ​​te ziemie są przedmiotem sporu i że zawsze będzie je przejmował, ale zgadza się uwolnić ludzi z Uthred.

Król Konstantyn zaproponował układ na dłuższy pokój. Uthred mówi Constantine'owi, że nie ma mocy zawierania żadnych układów.

Konstantyn odpowiada, „Zawsze mogę wezwać ludzi, ponieważ przegrane bitwy nie oznaczają przegranych wojen”.

Uthred mówi, że ona też nie boi się z nim walczyć, jednak Uthred zgadza się na przedłużający się pokój i negocjuje warunki z królem Konstantynem.

Po powrocie do twierdzy Bebbanburg król Edward przybywa po bitwie, przyznaje się do bohaterstwa Uthreda i mówi, że on i Sasowie zawsze będą mu winni życie.

Król Edward podziękował także Duńczykom za przyłączenie się do bitwy w ostatniej chwili i wreszcie pomoc w pokonaniu Szkotów.

Król Edwards ogłosił: „Panie Uthred z Northumbrii, gratuluję ci przywrócenia pierworodztwa. Szanujesz swoje dzieci, aby zapewnić im pocieszenie i uzdrowienie. Niech wasi potomkowie posiądą te ziemie na wieczność, niech wasze dzieci i jego dzieci będą korzystały przez całe pokolenie”.

W miarę postępów uroczystości król Edward poprosił Uthreda, aby przed złożeniem przysięgi zjadł razem obiad, ponieważ są teraz o krok bliżej idei pełnej Anglii i mogą raz na zawsze pokonać szkockie roszczenia do tych ziem.

Uthred odpowiada: „Konstantyn wycofał swoje roszczenia do tych ziem. Edward pyta, dlaczego to zrobił. Uthred odpowiada, ponieważ Uthred zaproponował, że nie odda tych ziem Edwardowi, właśnie dlatego. Zamiast tego staniemy między nami dwojgiem, przysięgając żadnemu z nich, aby zapewnić pokój.

Król Edward odpowiada, że ​​ludzie tutaj są saksońskiej krwi. Uthred mówi, że uznają króla Edwarda za swojego zwierzchnika i oddadzą mu hołd, ale ludzie tutaj nie należą do jego Królestwa i nie będą częścią Anglii za życia.

Król Edward jest wściekły na te wszystkie odpowiedzi Uthreda i mówi, po tym wszystkim, co dali, w jaki sposób Uthred może zdradzić Dom Wessex.

Uthred odpowiada, że ​​nie zdradził Domu Wessexów. Jest pewien, że Dom Wessex w końcu zjednoczy Anglię i mówi Edwardowi, że jest prawdziwym królem ziem, które posiada, ale człowiek, który zjednoczy ten kraj, musi być postacią, dzięki której ludzie mogą stać razem. Ale Edward pokazał, że nie jest tym człowiekiem, jak wcześniej demonstrował niezgodę między Saksonem a Duńczykiem. Ale przyszłość nadejdzie. Czekaj na to.

Uthred w końcu ogłasza „Do Bebbanburga”, wskazując na spełnienie jej przyrodzonego prawa po tylu zmaganiach, śmierci najbliższych, zdradzie.

Nasz syn z Bebbunbrug zaszedł tak daleko i po drodze stawił czoła wielu wyzwaniom i wreszcie udało mu się spełnić swoje przyrodzone prawo.